Þekkingarleysi ?

Ég hlustaði á viðtal við Ástu(?) hjá Ráðgjafarstofu heimilanna , um það að fólk bæri fyrir sig kunnáttuleysi í fjármálum og þess vegna  væri allt komið í strand hjá þeim , þ.e peningalega. Það er líka vitað mál að fjármálin hafa gífurlega mikil áhrif á allt í okkar persónulega lífi og því margt annað sem fer halloka við það að missa fótanna í fjármálunum.

Ég er alveg sammála því að mun betri upplýsingar mætti veita í sambandi við fjármál, bæði í grunnskólum og framhaldsskólum. Ingólfur H Ingólfsson hefur lagt sitt á vogarskálarnar með að fræða almenning um eitt og annað í fjármálaheiminum , en auðvitað kosta þau námskeið eins og önnur fullorðinsfræðsla og sérstaklega sú sem einstaklingar taka að sér að kenna. Það er gott og blessað sem Ingólfur er að gera og hef ég alltaf gaman að lesa póstinn frá honum á spara.is. Það eru örugglega margir sem hafa áttað sig á hlutunum með hans aðstoð.

En hversu mikla áherslu sem við mögulega gætum sett á fræðslu varðandi peningamál þá er það í þessu efni sem og öðru að ábyrgðin er alltaf hjá okkur sjálfum. Það vita allir ,og við þurfum ekki að fara á námskeið í því , að það að eyða minna þýðir einfaldlega að aurarnir endist lengur. En það er svo auðvelt að tala en erfitt í að komast. Þetta minnir mig á umræðu um offituvandann , það að borða minna þýðir minni fita !

Ég sakna þess sárlega að sjá ekki t.d í skattakerfinu okkar virkilega hvatningu til þess að spara. Það er einföld leið fyrir stjórnendur þessa lands til að hvetja almenning til sparnaðar. Menntakerfið getur komið sterkt inní varðandi það að upplýsa nemendur um hvað það eiginlega þýði að vera t.d ábyrgðarmaður , að vera fjárráða , hvað er fjárnám, gjaldþrot , hvernig kreditkortin virka og geta farið með fjárhaginn , o.fl , o.fl .  Og síðast en ekki hvað síst , hvernig er hægt að spara . Hér komum við að því hversu mikilvægt það er að stjórna heimilinu vel. Stærstu kostnaðarliðir allra heimila í landinu er dagleg framfærsla - matarinnkaup , húsnæði , bíllinn . Og erfiðast reynist það flestum að skera þar niður.

Auk alls þessa  tel ég að fólk fresti því  alltof lengi að horfast í  augu við staðreyndir. Það er erfitt að setjast niður og ákveða hverju verði að sleppa í skemmtun , ferðalögum , fatainnkaupum, áskriftum. Og það er líka erfitt að venja sig á að kaupa ódýrara í matinn, hafa kannski meira fyrir matseldinni og fyrir vikið ná niður matarreikningunum. Og kannski er erfiðast að standa saman í þessu öllu. Að hjón eða par standi saman í því að spara, ákveða hversu háa upphæð er mögulegt að setja í eyðslu heimilisins,barnanna og hvort hjóna fyrir sig. Við megum ekki gleyma því að ábyrgðin er beggja og okkur ber að standa saman ( bæði siðferðilega og lagalega séð ) , styðja hvort annað og hugsa um börnin okkar í sameiningu hvort sem við búum saman eða sundur. - Þó svo að einstaka verslun haldi öðru fram . Það er líka okkar val hvar við eyðum peningunum okkar